MiM-İç Ses

Sevgili Biricit ve Sesiz Gemi mimlemişler beni… konumuz ‘İç Ses’ imiş..

Hani şu dilimizden düşürmediğimiz ‘iç ses’…

Dilimizden düşürmeyiz  ama beynin düşünce süzgecinden geçmiş bir karar veya konuşmayı tercih ederek deriz ki ‘mantıklı düşün’.. kendimize ve çevremizdekilere..

Hani gri hücrelerimizi sonuna kadar kullanma becerimiz vardır ya.. hani her şeyi detaylarıyla düşünüp tartmayı biliriz ya… o yüzden mantığımız bize doğruyu gösterir ya… O yüzden üstün görürüz mantık denilen beyin işlevini..

İç sese gelince… hani içimizde ilkel bir şey var.gibi gelir bize.. kulak vermekte de o yüzden tereddüt ederiz.. hani birisi özendiğimiz bir lider diğeri de dağdaki saçı sakalı karışmış kim olduğu bile anlaşılamayan mağara adamı gibi gelir..

O yüzden üstün kabul ederiz mantığın sesini iç sese…öğünürüz nasıl da mantığımızla, aklımızla karar verdiğimizi söyleyerek..

Ben öyle içimizde görünmez bir cin varmış ta konuşuyormuş gibi düşünmüyorum…hani karnımın, bağırsaklarımın, ciğerimin, böbreğimin de sesleri var ama  bana  sms ile uyarı yolladıklarını düşünmüyorum.. çünkü bu kabiliyetleri olsa görevlerini doğru yapmak için benim beynimden talimat almaları gerekmezdi..  kendi beyinleri bile yok yani..

İnsan beyni çevresinde olan, gördüğü duyduğu her şeyi ama her şeyi kaydediyor..  Biz, bir resimdeki tek bir  objeye konsantre  olmuşken beynimizin, tüm detayları ile, o resmi arşivine attığını anlamıyoruz bile…Sesler, kokular, görüntüler, tepkiler, tepkilerimiz, anılar, süreçler, aklınıza gelebilecek ve gelemeyecek her şey… yaşamımız boyu çevremizde olup bitmiş her şey o arşivde..

Dolayısı ile,  bir olayla karşılaştığımızda, arşivdeki ilgili her şey taranıyor… tıpkı google arama motoruna girdiğimiz bir sözcüğün eşleştiği tüm arşiv evraklarının önümüze gelmesi gibi… beynimiz de arama motoru gibi eşleştiriyor ve benzerleri/ benzemezleri değerlendiriyor..

Bilinçaltımız bize tarama sonuçlarını gönderiyor.. diye düşünüyorum.. ama biz pek sevmiyoruz o’nu dinlemeyi..aslında sevmemek de değil bilmiyoruz dinlemeyi.. O yüzden çoğunluk diyoruz.. ya ben hissetmiştim.. keşke içimden gelen sesi dinleseydim…diye.

Yüreğimizin aşık olduğunu düşünüyoruz ama yüreğimiz sadece vücudumuza kanımızı pompalayan bir organ..  o değil aslında tüm o duyguları, hisleri, hayal kırıklıklarını, mutlulukları yaşayan, beklentileri oluşturan…

Bilinçaltımız çok komplike bir bilgisayar gibi… henüz sırlarının tümü çözülemediğinden olsa gerek iç sesimizi dinledik.. kalbimizle sevdik.. beynimizle düşündük… elimizle topladık.. dilimizle hissettik.. kulağımızla duyduk… ayaklarımızla yürüdük.. diyoruz da.. bilinçaltımla şunu yaptım.. bilinçaltım sayesinde şunu bildim.. demiyoruz hiç… oysa dünyanın parasını verip bilinçaltımızdan çok daha yavaş ve kapasitesi düşük bilgisayarlar peşinde koşturuyor ve elimizde mucize tutar gibi değer veriyoruz… yazık ya bilinçaltımıza… bu yazıyı yazarken anladım şimdi yaptığımız haksızlığı.. bundan böyle ben bilinçaltıma hak ettiği değeri vermeliyim ki beni bağışlasın… ve ayrıca bundan böyle iç sesim demeyecek bilinç altımın analiz sonuçlarına göre diyeceğim ki.. karşımdakiler kalbinle değil beyninle düşün demesinler..

….diyerek bitiriyorum bu MiMi de...:)

Bu konuda yazmak isteyen her kesi de MiMliyorum..