dostlar sofrasında yendim öfkeli beynimi..

Kapatıyorum gözlerimi. Derin bir nefes alıyorum, ciğerlerimi acıtırcasına derin. Usulcana bırakırken nefesimi 'bak işte nefes alıp verebiliyorsun, hayattasın' diyorum kendime, hiç dile getirmeden bir sır saklar gibi beynimin girintilerinden girintilerine. Sanki iyi gelir gibi nefes aldığımın bilincine varmak. Bunu ne kadar sürdürdüm bilmiyorum. Gözlerimi açtığımda, dünyamın bana farklı görüneceğini umuyordum sanırım ki, her şeyin aynı olduğunu görmekle bir anda hayal kırıklığı sardı benliğimi.

Birileri peşimden kovalıyor gibi fırladım oturduğum yerden. Botlarımı ayağıma geçirdim, paltomu da sırtıma. Çantam olacaktı bir yerlerde. Buldum.. Omuzuma astığım gibi çıktım kapıdan. Merdivenleri kaçar basamak birden atlayarak indim, bilmiyorum.. Apartman kapısının ardımda kapanmasını beklemeden, koşar adımlarla sahile attım kendimi.

Deniz gri, rüzgar soğuk bıçak gibi yüzüme çarpıyor. Üşümekten hissizleşmeye yüz tutmuş ellerim. Benden başka oturan yok sahilde. Deli değil ya herkes benim gibi bu havada sahile gelip banklara oturup deniz havası alacak. Deli miyim gerçekten..? Belki de öyleyim..Belki de ne demek deliyim ben işte.. 'ben deeliiyiiiimmmmmm' diye avazlıyorum… bir daha, bir daha… rüzgara veriyorum dünyaya duyursun diye.. Martıların çığlıkları taşıdı gibi geldi bana.. Rüzgarın başı buyruk, bana benziyor.. O da, bir ayrı deli.. Ne zaman, nasıl esecek hiç belli değil.. Ben deli, O deli…  birbirimizden özgür ruhlarımız dalaşsa da paylaşıyoruz yaşamı bir türlü..

Deniz seslendi, iri bir dalgasını çarparak sahile, annesinin dikkatini çekmeye çalışan öfkeli bir çocuk şımarıklığı ile .. aslında seslenmeden çok kükremeydi.. kızgındı deniz yine.. oysa ben o’na gelmiştim içimdeki öfkeden kurtulmaya.. Dinler miydi bir durup bilseydi halimi, tutar mıydı öfkesini içinde benim hatırıma.. yoksa ben mi tutmalıyım öfkemi içimde denizin hatırına..

Rahminde canlar büyüten deniz, hayatlara hayat veren deniz, bugün duramadı kızının hatırına.... dindirmedi öfkesini hatırlatırcasına can verdiği gibi canları da aldığını, devam etti kayalardan kayalara başını vurmaya.. sanki kayalar unufak olsa değişecekti bir şeyler… sanki verdiklerim yetmedi mi, der gibi.. ötesini isteme, der gibi.. kızdırma taşarsam seni de alırım karanlıklarıma der gibi..

Sustu beynimdeki tüm sesler.. dinledim denizi.. meğer hırçınlığının sebebi, benim beynimdeki o karanlık seslermiş..  onları susturmakmış derdi.. bana kendi sesini duyurmakmış derdi..

Denizin duymasından endişe ederek, rüzgarın kulağıma fısıldadığı gibi, bekledim sakince susup... seyrederek ufka yol alan şilepleri, güneşin başka ufuklarda doğmak için ölüşünde..

Sonra deniz sordu, ben anlattım… ben sordum, deniz anlattı… rüzgar eşlik etti bir bana, bir denize..kimi zaman sildi gözlerimizden akan yaşları bir sevdalı edasıyla.. Gece örttü kendini üstümüze korumak ister gibi yabancı gözlerden dostuluğumuzu.. Yıldızları göremedim bu kez o kara bulutların ardından, ama biliyordum orada bir yerlerde, öylecene gözetliyorlardı bizi ilk fırsatta eşlik etmeye.. Ahh Bolat , keşke gerçekten gelseydi bahar İstanbul'a, ben gece burada kalsaydım dostlarımla, üşümeden ellerim ayaklarım..  dedim fısıltıyla... rüzgar dedi iletirim bahara gelsin sana.. delidir doludur ama bırakınca keyfine biliyorum tutar sözünü..

Ben deli, rüzgar benden deli, deniz hepimizden deli.. anlarız biz birbirimizi.. deliliğimiz düşkünlüğümüzdür özgürlüğe.. özgürlüğümüz oldukça, yoktur bizden daha uysalı, cana can katanı.. ama kim denerse sınırlamayı, baskı kurmayı işte orda kopartırız fırtınayı.. birbirimize bile.. ilkelerimizde yok kul olmak, hiç bir şartta... lakin, sevdiklerimiz hatırına, kendimiz geçiririz boyunduruğu boynumuza, tekrar çıkartma özgürlüğünün her daim bizim elimizde olduğunun bilinmesi şartı ile..

Evime dönüyorum, deniz kokulu rüzgarın eşliğinde.. derin derin nefes alıyorum en ücradaki hücrelerime kadar  erişsin diye, denizin o şiir dolu kokusu.. soğuktan üşümüş ellerim, fırından yeni çıkmış ekmeğe sarılmış ısınmak umuduyla... hayalimde sımsıcak ailem.. özgürlüğümden uğruna vaz geçtiğim.. hazırım şimdi onların birikmiş öfkelerini bana boşaltmalarına..

That's What Friends Are For.. zaten değil mi?