MiM-Silmeden

Beyaz Sayfa, bugüne kadar gelen mimlerden farklı bir MiM kurgulamış ve beni MiMlerken sevgili Deeptone'u da MiMlemiş. O da çok sevmiş bu MiMi hemen yazmış ve birilerini MiMlerken beni de MiMlemiş.  Hem Beyaz Sayfa'ya hem de Deeptone'a teşekkür ediyorum.


MiM'in konusu SİLMEDEN YAZ...aklına ne geliyorsa silmeden yaz... demiş..Deneyelim bakalım..


Şu ana kadar olduğu gibi düşünerek ve tuşlara dikkat ederek yazarım.  Bu beni yavaşlatır ama silmeden düzgün yazarım, hata oranım azalır..  Baştan çok yavaş yazarım, sonra sonra alışırım ve hızlanırım... ama parmaklarım ile beynimin koordinasyonundaki hız limitini aşınca yine yanlışlar yapmaya başlarım, taa ki bu yeni hız limitine adaptasyon sağlayana kadar...ama bir gün adapte olamayacağım bir hız limitine geçmeye kalkarsam, her daim..yanlışlarım doğrularımdan fazla olacaktır...



Beyaz Sayfa, bu MiM yazısının silinmeden yazılmasını isterken, eğlenmenin yanında, bize bir dersler vermek istedi, diye düşünüyorum.   Bir beyaz sayfa üzerinde yaptığın hataları silemezsen kağıdı buruşturup atarsın... göndermezsin kimselere..göstermezsin kimselere.. yeni bir beyaz kağıt alıp yeniden yazarsın... eğer bir top yedek kağıdın varsa  daha rahat hareket edersin.. ama gece yarısı ise ve tek bir yedek kağıdın varsa çok dikkatli yazarsın hata yapmamak için...


Yaşam ise, yedeği olmayan tek bir beyaz sayfa.. ve dükkanlar açılsa da satılmıyor.. çünkü tek sayfa olarak üretilmiş... Burusturup atmak da,  hataları en aza indirmek için dikkatli yazmak da insanın kendi elinde..kendi tercihinde..


Delete tuşlu aletler çıkmadan önce daktilolarda yazardik. Çok dikkat ederdik doğru yazmak için. Yanlışlar yüzünden baştan yazarak zaman kaybetmek zorunda kalmayalım diye.. Sonra delet tuslu aletler çıktı....Yazmak kolaylaştı ama 'delete' tuşu mucizesi yuzundeen aldırmazlık çoğaldı...silinen yanlışlar kalan doğrulardan fazla olabilecek kadar aldırmazlık çoğaldı...


Yaşam styli olabilecek kadar hayatlarımıza girdi 'delete' tuşları..  Oldurmak için emek vermek yerine arkadaşlarımız, dostlarımız için bile  'delete' tuşuna basmak kolay geldi..o yüzden de yakın çevremize aldığımız insanları seçmeyi düşünmez olduk.. seçmeden tanımayı beklemeden samimi olduk.. sonra da ters gelen bir an olduğunda  bastık delete tuşuna.. seçmeden anlamadan neyin ne olduğunu sildik attık.. 


Yazarken mucizevi bir rahatlık olan delete tuşu, yaşam biçimimize girince kavramların da içleri boşaldı...elbetteki yaşamın da...  Keşke silgi yerine delete tuşu kullanılabilseydi kalplerdeki yaralara... ama o henüz gerçekleşmedi.. belki de ondandır her şeye rağmen insanca bir şyler şeyler kalmış olması bu yaşamda...


Ben isim vermeden dağıtmak istiyorum bu MiM'i.. okuyan arkadaşlar ister yayınlasınlar, ister yayınlamasınlar... ama bir kez denesinler yazmayı...yavaş..hızlı...dikkatli..dikkatsiz.. sonra karar versinler...