Anı bahçelerinde üşümek sıcaktı

GELDİM

Beni çağırmadınız ben kalkıp kendim geldim,

Uzaklardan size bir haber getirdim geldim.

Bıraktıklarınızdan, unuttuklarınızdan,

Sımsıcak, anılası günler getirdim geldim.

Gömütleri andıran yapılarınızdaki

Yaşantılarınıza evler getirdim geldim,

Tek tek, ayrık soluyan bitkiseller yerine

Yüz yüze dönük, gülen sizler getirdim geldim.

Solarken suladığım, koparken bağladığım,

Ölürken canladığım sözler getirdim geldim.

dediğin için demeyeceğim..yazmayacağım..28 Ocak 1981 de
Özdemir Asaf vefat etmişti diye.. yazmayacağım  hatırlayın merhumu diye..

Hani sen derdin ya 'İnsanlar gelmeleriyle boşluk dolduranları severler, gitmeleriyle boşluk yaratanlara aşık olurlar.'  

İşte öyle bir şey.. hiç unutmak mümkün mü aşık olduğunu.. bir tek ben değilim.. ama kıskanmıyorum..tam tersine seni onlarla paylaşmak benim de onların da aşkını çoğaltıyor.. belki de efsane ediyor..

Sen hayatıma girdiğinde ben çok sevdim seni..kitapların başucumda okunmaktan eskidikçe yeniledim..ama gittiğinden beri bir başka türlü aşığım sana..  Biliyorum imkansız geri dönüşün gittiğin yerden.. ama olsun.. sen değil miydin 'Ne zaman imkansızı seversen, işte o zaman gerçek seversin' diyen..

'Seni bulmaktan önce aramak isterim. Seni sevmekten önce anlamak isterim. Seni bir yaşam bitirmek değil de, Sana hep hep yeniden başlamak isterim.' dememiş olsaydın şimdi sana ben söylüyor olurdum.

'Kolay mıdır bir anda her şeyden vazgeçip gitmek, Yoksa herşeye rağmen gitmekten vazgeçip sevmek mi gerek ?' dediğinde, kal demiştim sana.. 'Doğdu, sevinçten ağladılar. Öldü, acıdan ağladılar. O, bu arada yaşadı, hiç düşünmediler.'  deyivermiştin cevaben..


yaşamdan her ürkütülüşümde  'Her korkan kaçmaz. Ama her kaçan, korkaktır' dedin,  ben  de senin 'Yaşamak için bırakılmış bir yön baktım, yoktu: Ben direnmek için elimden geleni yaptım' düsturundan yola çıktım hayata tutunmaya..

Hatırlar mısın,  bana  hep  İnkâr edilen bir Düello öğretmiştin..

Her tomurcuk bir çiçeğin uykusuna,

Her çiçek bir yemişin kuşkusuna,

Her yemiş bir böceğin korkusuna,

Uykusuzca, kuşkusuzca, korkusuzca yürür..

dediğin dizelerinde..

Şimdi senin yerine Ayşe'ler, Ali'ler ve ebette Ben seslendiriyorum senin yazdığın dizelerle Evrensel Ballad'ını..

Bir öykümüz olsa, duyan öyküsü sansa...

Öykümüz böylece dallanıp budaklansa..

Bir sevi'den, bir övü'den, o bizim öykümüzden

Giderek buluşan eller evreni sarsa..

Öykümüz de büyür büyüklüğümüzden;

Herkes sevi'sinde evreni kucaklarsa.

seslendiriyoruz ama olmadı henüz..

halen Bir Şeyin Adı konulamadı..

Önce, büyük büyük düşündüm

Sonra büyük büyük yaşadım

Ne varsa, onlar aldı,

Şimdi bana küçük bir ölüm kaldı.

benim çaresizliğimin aynısı mıydı sana da bu dizeleri yazdıran..?

'Dün sabaha karşı kendimle konuştum. Ben hep kendime çıkan bir yokuştum. Yokuşun başında bir düşman vardı. Onu vurmaya gittim ve kendimle vuruştum.' diyerek bana anlatmaya çalıştığın da bir şeyin adının konulamamasının yorgunluğu muydu?

'Ölüm; ben seni utanç ile titrerken gördüm.' dediğinde ne demek istediğini öğretti yaşam..

'Özgürlüğü elinden alınan çocuğa büyük derler.' dediğinde de.. büyüttüler işte böyle..

'Sevmeyi Bilmiyosan Kullanma O İki Kelimeyi ! “Yani Ne Sen Kirlet Ağzını O Sözle. Ne de O Söz Ağlasın Kimin Eline Düştüm Diye.' dedim güldüler .. ama Özdemir Asaf söylemişti deyince anladım neden  'Ölü yaşayanlar, yaşayan ölüleri çekemezler.'  dediğini..gülmeleri kesildi..ama..

Boşver işte tuttu yine gevezeliğim.. Bildiğin gibi söylediğin gibi.. 'Solan renkleri boyamakta o boyasız boyacı .'

Unutmak istediğim bir günde bile olsa 'Anı bahçelerinde üşümek sıcaktı'   senin her vakit dile getirdiğin gibi..